Punki bat kamerari begira dago desafiatzaile Madrilgo kale batetik. Samurai elektronikoaren jantzia soinean daraman morroi bat ezpata astintzen ari da Seulen. Neska bat bere mila txirikordak erakusten ari da Lurmutur Hirian. Hiriak proposatzen dituen joko arauak onartzen eta bihurritzen dituzte, hau da, begiratzeko eta begiratua izateko gonbidapena onartzen eta bihurritzen dute, zeina Miguel Trilloren argazkiak elikatzen duen hiri askatasunaren oinarrian baitago.
Kalea betidanik izan da miresmenaren eta harriduraren gune nagusia. Baina, gaur egun, inspirazioa ez da zuzeneko esperientziatik iristen, gune mediatikotik baizik: telebistak ingelesei punka urratzailea zela irakatsi zien bezala, mangak fantasiazko mundu bat erakutsi zion belaunaldi berri bati, zeinak, behatzeaz gain, lehenago irakurtzen zituzten istorioetako pertsonaiak bihurtzea erabaki baitzuen. Sare sozialek aukera eman zuten underground globalarekin konektatzeko gelatik irten gabe, eta denbora eta espazioa hautsi zituzten: kopiatu beharreko estiloak ekialdeko megalopolietatik iristen hasi ziren, baina baita Kolonbiako hiri periferietatik eta Europako hiri zaharretako kultura anitzeko auzoetatik ere, eta inspirazioa ere zientzia fikziotik eta musikatik eta ahaztutako estetiken erreskatetik iristen hasi zen.
Miguel Trillok oso goiz ulertu zuen gazteek kalera ateratzera menturatuta adierazten dutela beren askatasuna. Haiek begiratuak izan nahi dute, beren autonomia eta erronka aldarrikatu, beren nortasuna ospatzen duten bitartean. Beste argazkilari batzuk ezkutuko ehiztari gisa aurkezten badira ere, Trilloren argazkietan gazteek argazkilariari begietara begiratzen diote, eta hiri trazaduren jatorrietara hurbiltzen den joko batean parte hartzera gonbidatzen gaituzte, zeina baita entretenimendu erraz eta oso eraginkorra: plaza publikora iristean giza faunak harritzen uztea, gero balio judizioak, elkarrizketak edo imitazioak elikatzeko. Demokraziaren eta Movidaren lehen urteetako Madrilgo gauen eztandan dokumentatzen hasi zen joko hori Trillo, eta mundu osoan zehar irudikatzen jarraitu du, hamarkadek aurrera egin ahala. Argazkilariak eszena zuzendari gisa ordenatzen duen begiraden koreografia da.
Héctor Fouce
Miguel Trillo (Jimena de la Frontera, Cádiz, 1953) 70eko hamarkadan hasi zen gazteak musika ingurune batean irudikatzen. 80ko hamarkadan, Madrilen, Movidako pertsonaia ospetsuak bere helburu bihurtu zituen. 90eko hamarkadan, Iberiar Penintsula osoko gazteengan jarri zuen arreta. 2000. urtetik aurrera, Afrika, Amerika edo Asiako hiri dinamikoenetako hiri tribuetan jarri zuen begirada.
Trillok hainbat museo eta aretotan egin ditu erakusketak, hala nola Bartzelonako MACBAn, Sevillako Centro Andaluz de Arte Contemporáneo (CAAC) zentroan eta Madrilgo Canal de Isabel II aretoan, zeinak, 2009an, atzera begirako erakusketa handia eskaini baitzion. Bere lana Reina Sofíaren bilduma iraunkorraren zati da.
